برای ذهن نوین ما، درک کیهان‌شناسی عصر پیش از علم، کمی دشوار است. گفته‌ها و گزاره‌های منفرد به تنهایی کاملا طبیعی به نظر می‌رسند. حتی امروزه می‌توانید بشنوید که کسی درباره زمان ماه گرفتگی بعدی صحبت می‌کند، یا شخص دیگری درباره ماهیت الهی سخنرانی می‌کند. اما این نوع از سخنان کاملا از یکدیگر مجزا هستند. امروزه کسی که می‌خواهد جدی گرفته شود، نباید ادعا کند که الگو ماه گرفتگی‌ها به ما خردی مقدس می‌دهد تا بدانیم برای این هفته شام چه بخوریم. این بدان معنا نیست که دانشمندان جدید فاقد تفکرات دینی هستند، بلکه آن‌ها معمولا به صورت هم زمان به این دو موضوع فکر نمی‌کنند و استفاده از متون دینی در رساله‌های علمی جهت استحکام بخشیدن به بحث (و برعکس) چندان معمول نیست. این جدا‌سازی تحقیقات در مورد جهان اطراف، امری نسبتا نوین است. تقریبا در کل طول تاریخ بشر، افراد تنها در مورد گیتی کنجکاو بودند و نه بیشتر و تحقیقات را می‌شد به روش‌های مختلف مانند استفاده از شواهد، مکاشفه‌های الهی، بحث‌های منطقی، اثبات‌های ریاضی و غیره، انجام داد. بنابراین، مدل کیهان‌شناسی پیچیده بطلمیوس، تنها یک مدل فیزیکی از نظم گیتی نبود و کاملا در بطن دیدگاه‌های دینی، فلسفی و ریاضیاتی زمان و مکان قرار داشت.